Las recentelijk ergens dat veel opdrachtgevers zich ergeren aan de ingehuurde consultants. Probleem is dat ze niet luisteren en gewoon routineus hun kunstje komen doen.
Pff, daat staat nogal wat zeg. Helaas moet ik bekennen dat ik het ook heb zien gebeuren. Wat mij destijds de spreuk ontlokte “a fool with a tool is still a fool” . Werd me niet echt in dank afgenomen trouwens 😉
Maar het is eigenlijk toch te triest voor woorden dat iemand die wordt ingehuurd om een probleem te lijf te gaan, dat doet door een kunstje op te voeren? Dan ga je bijna denken dat we dat een aap ook kunnen leren…
Dus ik zat te denken waar dat aan ligt. Horen die zichzelf zo graag praten? Is er 1 oplossing voor alle problemen? Zo ja, waarom zetten we die niet online en gaan we wat anders doen? Vinden ze zichzelf nou zo slim, of is de rest nou zo dom? Of is hun ego zo groot dat er niks meer binnenkomt?
Ik weet het niet. Wat ik wel weet is dat de wereld niet eendimensionaal is. En ook niet tweedimensionaal. WAt ook de reden is dat je elk model in zijn context moet interpreteren.
Er zullen best problemen zijn die op elkaar lijken, zoals er ook mensen zijn die op elkaar lijken. Maar alles over 1 kam scheren gaat mij te ver. Volgens mij is de enige manier om lange termijn succes te leveren toch echt om goed te luisteren, door te vragen en ook te horen wat niet gezegd wordt. En dan kunnen eerder opgedane ervaringen zeker helpen om snel de boel op orde te krijgen, maar alleen met interactie ontstaat er wederzijds begrip en wordt het fundament gelegd om vanuit vertrouwen te veranderen en te verbeteren.
Hoe moeilijk is het nu eigenlijk om dat ego thuis te laten?