In een eerdere post (eerst begrijpen) haal ik het al aan; lui zijn is op gepaste momenten erg belangrijk. Maar laten we eerlijk zijn, dat is vaak gewoon moeilijk!
Als iemand met een vraag bij ons komt is onze eerste reactie om antwoord te geven. Of zelfs om iets te gaan doen, echt te gaan helpen. Maar zoals een Chinees spreekwoord al zegt: “geef iemand een vis en hij heeft te eten, maar leer hem vissen en hij heeft nooit meer honger”.
Dus in elke organisatie die er een punt van maakt om als lerend te boek te staan, is het van belang dat er een management stijl wordt gehanteerd die dat leren faciliteert. En voordoen of zelf oplossen komt niet in aanmerking daarvoor. Uitzonderingen daargelaten natuurlijk (zie situationeel leidinggeven, S1)
Want dat wordt vaak onderschat: we weten met z’n allen zo verschrikkelijk veel (en eigenlijk nog altijd zo verschrikkelijk weinig, maar dat is weer een verhaal voor een andere keer). En ik ben me er van bewust dat het voor de actieve en sociale mens niet altijd meevalt om een vraag met een vraag te beantwoorden. Of om een stilte te laten vallen. Toch is dat in een coachende, faciliterende omgeving een behoorlijk harde voorwaarde. Als je als coach meer bezig bent dan diegene die je coacht, dan doe je het niet goed.
Ja, lui zijn is best hard werken…