Onderzoeksbureau Effectory laat weten dat de gemiddelde werknemer inmiddels nog maar een 4,6 over heeft (op een schaal van 10) voor de inbreng die men mag hebben bij belangrijke reorganisaties. De voor de hand liggende conclusie is dan al snel dat er op deze manier veel know-how verloren gaat in het bedrijfsleven.
Met name op de vloer is immers veel praktische kennis voorhanden die van pas komt in dergelijke situaties.
Maar het zette mij wel aan het denken. Stel nou dat dit “fenomeen” zich niet alleen beperkt tot reorganisaties. Wat zou het algemene beeld zijn bij de inbreng van de gemiddelde werknemer in het beleid van zijn of haar organisatie?
Het is volgens mij zo dat het gemiddelde opleidingsniveau is gestegen de afgelopen jaren. De ondergrens is op veel plaatsen van MBO naar HBO verschoven. En iemand die al jaren ergens rondloopt en een beetje zijn ogen en oren open houdt (vaak te herkennen aan de kritische vragen) heeft in die tijd ook het nodige opgestoken.
Maar hoe zou dat zijn bij de gemiddelde baas in een bedrijf? Gaat die ook mee in die ontwikkeling? Of leeft daar nog altijd het beeld van volgers, van middelmatigheid, van “als ze maar van de straat zijn”…
Je ziet vaak dat onder spanning een externe partij wordt binnen geroeid die aan de hand van een beproefde methode wel eens even dat varkentje komt wassen. Tegen een vaak riante vergoeding.
Dan is intern wat vragen stellen en luisteren naar wat dat teweeg brengt misschien wel eens een verfrissing. Die niet zo heel veel hoeft te kosten. Hooguit het eigen ego even parkeren 😉