De laatste tijd is het me weer vaak opgevallen: we plakken zo gemakkelijk etiketjes op mensen. We denken alles te weten, we nemen aan, we gaan af op wat er in de wandelgangen beweerd wordt, enzovoort.
Maar luisteren we wel eens? Stellen we gewoon eens wat vragen? Geven we de ander de gelegenheid zijn of haar verhaal te vertellen en stellen we ons oordeel uit?
Beetje vreemd, ondanks het succes van Stephen Covey met zijn boek “7 Habits”, is empathisch communiceren nog altijd geen gemeengoed. Ook niet onder managers…
Stap 5 mensen; probeer eerst te begrijpen, en dan pas begrepen te worden.
En zo moeilijk hoeft het niet te zijn. Gewoon wat luier worden is al een stap in de goede richting. Hiermee bedoel ik dat je wat minder zelf aan het woord bent en de ander het woord laat. Toon belangstelling en stel wat verdiepende vragen. Je gaat er versteld van staan hoeveel informatie dat oplevert en hoeveel meer beeld je krijgt.
En de grootste beloning is ongetwijfeld de constatering dat DE waarheid niet bestaat, elke zaak heeft meerdere aspecten en dus heeft elk probleem ook meerdere oplossingen. En misschien blijkt een andere wel effectiever dan je in eerste instantie dacht! En oh ja, je krijgt er ook een hoop waardering voor terug. Helaas zijn medewerkers niet verwend met managers met normale ego’s 😉 dus wie weet wat dat nog brengt….
Succes met luisteren en luieren
Een uitspraak van Winston Churchill: Er is moed voor nodig om op te staan en te spreken; er is ook moed voor nodig om te gaan zitten en te luisteren”.
Hoi Karin,
da’s een mooie! Bedankt voor je reactie.
Grt, Peter
Pingback: lui zijn is hard werken…