Veel mensen zijn alleen bezig met die aspecten van henzelf waarvan ze vinden dat die op de een of andere manier iets positiefs over hen zeggen. Maar daarmee doen ze zichzelf veel tekort. Onze donkere kant bestaat uit gedachten en emoties die we moeilijk kunnen accepteren.
Volgens mensen als Robert Bly beginnen we al op jonge leeftijd deze schaduwen in een zak te stoppen. Eerst vullen we die zak, waarna we de rest van ons leven proberen onszelf terug te vinden.
Probleem is dat deze donkere kant de sleutel is tot onze volledige persoonlijkheid. Daarmee kunnen we ons ware zelf in alle kracht etaleren. Immers, zonder donker is er geen licht.
Dus als we onze donkere kanten onderkennen (elke positivo heeft wel eens een mindere dag, elke slimmerik doet wel eens domme dingen, etc.) dan kunnen we dit ook gebruiken. Soms moet ook de grootse rechtlijnige eens een boogje nemen om zijn doel te bereiken. Anders doe je jezelf tekort. Dan loop je het gevaar dat je jezelf altijd verwijten zit te maken en ga je overal over twijfelen, en dan vooral aan jezelf.
Mij lijkt het toch echt verstandiger om die schaduwen te omarmen en je licht sterker te laten schijnen… Dat vergt wel een bewustwording. Maar om steeds meer je beperkingen op de schop te nemen is toch heerlijk 😉
Lees in dit verband eens Deepak Chopra of Debbie Ford. Of ga er mee aan de slag. Levert op termijn (nog) meer op…
Aanvulling:
De volgende passages uit het boek Het Schaduw Effect wil ik jullie niet onthouden:
“Als we blijven geloven in de mythe dat we alle eigenschappen die ons interessant en uniek maken de kop in moeten drukken en verborgen moeten houden, doen we afstand van ons recht om passie en vrede te ervaren….Als we veiligheid en voorspelbaarheid blijven nastreven, beperken we onze zelfexpressie en onze keuzes….We moeten voor elk personage een geschikte rol vinden, anders zullen we altijd last hebben van een innerlijke strijd.”